5 Haziran takvimde “Dünya Çevre Günü” olarak işaretli. İlk kez 1972 yılında Birleşmiş Milletler’in Stockholm’de düzenlediği konferansla ilan edildi. Konferansın amacı görünürde insanlığın çevre üzerindeki etkilerine dikkat çekmekti. Ancak o

Direnişi gösteri haline getirmek, onu eylemsizliğe mahkûm etmektir. Geçtiğimiz 19 Mart, yalnızca İstanbul’da değil; İzmir’den Ankara’ya, Diyarbakır’dan Konya’ya kadar pek çok kentte sokağa çıkanların karşılaştığı bir devlet şiddeti tarihiydi. Gençlik

Giriş Gülsuyu’nda uyuşturucu çeteleri tarafından katledilen Hasan Ferit Gedik, ülkücü mafyalar tarafından Bahçelievler’de katledilen 7 Türkiye İşçi Partili genç ve Beyazıt’ta katledilen 7 devrimci şahsında çeteler ile mücadele eden tüm

19 Mart darbesi ardından gerçekleşen gözaltı operasyonlarında, direnen kadınların maruz kaldığı cinsel şiddet, yalnızca fiziksel bir saldırı değil; doğrudan ideolojik, sistematik ve cinsiyetlendirilmiş bir baskı biçimidir. Bu şiddetin kendisi kadar

Tam da 19 Mart günü, İstanbul Üniversitesi öğrencilerinin Beyazıt’ta barikatı yıkmasıyla başlayan gençlik isyanının öncesinde, gençlik hareketinin krizi üzerine bir yazı üzerinde çalışıyordum. Hedefim bir süredir devam eden yenilgi halinin,

“Dünya felsefeleştikçe felsefe de dünyevileşir. Onun gerçekleşmesi aynı zamanda onun kaybedilmesidir." [1] Karl Marx Filozof dendiğinde, çoğu zaman elinde sigarasıyla uzaklara bakan, muğlak ve etkileyici aforizmalar sıralayan uyuşuk ve mutsuz